Onlangs hadden wij een bijzondere bijeenkomst bij ons thuis. Een Christen-collega op Tineke’s werk had alle (geheime) Christenen op haar werk opgespoord en aangemoedigd om een keer bij elkaar te komen om te bidden voor collega’s en het werk, en om samen Christen te zijn. Tijdens het plannen van de bijeenkomst bleek het belang ervan; het leek bijna onmogelijk om een datum te vinden waarop iedereen kon. Zelf op de dag van de bijeenkomst leek het er even op dat iedereen zou afhaken. Uiteindelijk lukte het toch om bij ons thuis samen te komen.
Het was een bijzondere bijeenkomst. We waren in totaal met 5 mensen; ik, Tineke en nog 3 collega’s. We aten met elkaar. We spraken over onze achtergronden, en het bleek dat deze zeer verschillend waren. Tineke en ik uit Jefta, 1 collega was oudste in een hervormde kerk, een andere kwam van de Navigators, en weer een ander uit de Jubilee kerk.
We spraken over de verschillen tussen deze kerken, zoals doop of belijdenis doen. We spraken ook over de overeenkomsten, namelijk dat we allemaal geloven dat Jezus voor onze zonden is gestorven aan het kruis, en op de 3e dag weer is opgestaan, en dat we daardoor zelf ook een nieuw leven mogen leiden.
We lazen een stuk uit de Bijbel, discussieerden erover en baden met elkaar voor het werk, maar ook voor persoonlijke dingen. We waren op dat moment een eenvoudige kerk aan de keukentafel.
Ik merk dat de eenvoud van een dergelijke bijeenkomst mij aanspreekt.
Het leven van een dertiger met een vrouw en twee kinderen is nogal hectisch. Er is een oneindige stroom aan prikkels om ons heen; gezin, kinderen, werk, vriendschappen te onderhouden, familie te bezoeken, WhatsApp, FaceBook, Twitter, televisie, radio, internet etc. Ik merk dat ik er regelmatig naar verlang om juist prikkels te verminderen. Televisie en facebook hebben we er al uit gegooid, wat al veel rust brengt. Daardoor komt er meer tijd voor elkaar, om gewoon een boek te lezen, en soms zelfs ook voor God.
De vakantietijd is inmiddels aangebroken. Het normale ritme van Jefta ligt even stil, we gaan op vakantie of blijven thuis, maar het leven is even anders dan anders. Ik hoop dat ik me tijdens de vakantieperiode niet tegen laat houden om God te zoeken, of om met andere Christenen samen te komen. Misschien op de camping, aan een keukentafel of ergens in een park. Er is niet veel voor nodig om samen kerk te zijn. Jezus liet ons zien hoe eenvoudig het geloof is, maar tegelijk ook hoe diep en oneindig ondoorgrondelijk het geloof is.
Ik wens iedereen een eenvoudige en prikkelarme vakantie toe.
Michel de Joode